7:0 Որ քաղաքին իշխանն էր, զոր ինքեանք ամիրայ կոչէին, որ ի նախնեացն ունէր զժառանգութիւն տեղւոյն, մեռաւ անորդի. իսկ կին նորա զմի ի ծառայից իւրոց՝ որում անուն էր Սալամայ, առ տրփական ցանկութեան սիրեաց զնա, եւ կացոյց զնա տէր քաղաքին ի տեղի առն իւրոյ:
|
7:0 The man who had been prince of the city (of Edessa), whom (the inhabitants) called emir and who had inherited that place from his forebears, died without leaving an heir. Now his wife passionately loved one of her servants named Salamay, and set him up as lord of the city in place of her husband:
|
7:1 Իսկ նա երկուցեալ ի գլխաւորաց քաղաքին՝ թէ ոչ հնազանդին նմա, առաքէ զմի ի հաւատարիմ ծառայիցն իւրոց առ Մանեակ, որ յայնժամ ունէր զիշխանութիւն յեզերս գաւառին Հոռոմոց, որ նստէր ի քաղաքին որ կոչէր Սամուսատ, զոր ասեն ի հինսն շինեալ Սամփսոնի, որպէս զի զգացուսցէ թագաւորին, զի տացէ նմա իշխանութիւն եւ ժառանգութիւն յաւիտենից, գրով եւ թագաւորական մատանեաւ յաշխարհն Հոռոմոց. Եւ ես տաց, ասէ առանց պատերազմի զքաղաքս ի ձեռս նորա:
|
7:1 Salamay, afraid that the chief (men) of the city would not obey him, sent one of his loyal servants to Maneak, who at that time held sway over the borders of the Byzantine district and resided in the city called Samusat (which they say was built by Sampson). (Salamay) had done this so that (Maneak) would inform the emperor to give (Salamay) princedom and eternal inheritance in the Byzantines’ land (confirmed) by writ and the royal seal. “And,” (Salamay) said, “I shall give him the city, without warfare:
|
7:2 Զոր լուեալ թագաւորին Ռոմանոսի, գրէ նմա գիր հաւանական. եւ առնէ զնա անթիպատոս պատրիկ, եւ զկին նորա պատուէ մեծ եւ երեւելի պատուով:
|
7:2 When emperor Romanus heard this, he wrote (to Salamay) a document of consent, making him an antipatos patrician, and subsequently exalting him with great and prominent honor:
|
7:3 Իսկ քաղաքացիքն իբրեւ լուան զձայն աղաղակին եւ զհնչիւն փողոցն, սրտաթափ լի դողութեամբ՝ ի դուրս ելանէին զարհուրեալք եւ խռովեալք, իբրեւ զալիս ծովու կուտակեալք զմիմեամբք զեղուին։ Եւ իբրեւ ոչ կարէին զելս իրացն իմանալ, որք մահմետական օրինօքն սովորեալք էին, ելեալ ի գիշերի՝ անկանէին ի մօտաւոր քաղաքսն, պատմելով նոցա զյանկարծահաս շտապ տագնապին որ եհաս նոցա։ Իսկ նոքա իբրեւ լուան, ձայն տուեալ ի մի վայր ժողովեցան բազմութիւն զօրաց. եւ եկեալ ի վերայ քաղաքին՝ խրամատեցին զպարիսպ նորա, եւ մտեալ ի ներքս՝ բազում կոտորուածս առնէին:
|
7:3 Now the citizens (of Edessa), as soon as they heard the sound of clamor and the blare of trumpets, came forth dismayed and full of trepidation, terrified and agitated, crowded one on the other as waves of the sea. When they were unable to discern any way out, those who were Muslims, departed during the night and hurried to a nearby city where they informed (the people) about the unexpected emergency which had developed. As soon as they (the Byzantines) heard what had happened, an order was given and a multitude of troops assembled at one spot. They came against the city, breached its wall and entered, causing great destruction:
|
7:4 Ուստի բազումք ի քաղաքէն ի մեծ կաթուղիկէն ելեալ ամրանային, եւ այլք յամուր տեղիս կամ յաշտարակս։ Իսկ պաշարիչքն զբազում տեղիս հրով ապականեցին մինչեւ ի նոյն ինքն ի սուրբ կաթուղիկէն հուր ընկեցին։ Եւ բացեալ զգանձարանս տանն սրբութեան՝ զոր յառաջին թագաւորացն Հայոց ամբարեալ էր ի սպաս պիտոյից տաճարին տեառն, եւ հանեալ զամենայն մեծաւ շտապով՝ գնացին ի տեղիս իւրեանց։Եւ յայնմ օրէ եւ այսր նուաճեցաւ քաղաքն ի ձեռն Հոռոմոց:
|
7:4 Thus many citizens went and secured themselves in the cathedral, others (took refuge) in secure places or towers. The besiegers destroyed many places with the flame and even set fire to the blessed cathedral itself. They opened the treasuries of that house of holiness, which former kings of Armenia had provided with vessels suitable for a temple of the Lord, and removing everything in great haste, they returned to their places. From that day forth the city (of Edessa) fell into the hands of the Byzantines:
|