Թովմա 3-12 Tovma

< Previous Next >
12:0 Որ ինչ զկնի անիշխանութեան գործեցաւ եւ պատերազմացն:

12:0 What took place after the removal of the princes, and (concerning) the wars:

12:1 Յետ բառնալոյ իշխանութեանն ի Վասպուրական երկրէն մնացին տոհմք Արծրունեաց ըստ ազգս ազգս՝ քաջն Գուրգէն եւ Մուշեղ եղբայր իւր եւ Ապուջափր եւ Ապումքդէմ եւ Վասակ եւ միւս Վասակ եւ դարձեալ այլ Վասակ եւ Մուշեղ եւ Աշոտ եւ Սահակ, եւ այլք ի տանէն Արծրունեաց եւ ազատք նոցա:

12:1 After the principality had been abolished from the land of Vaspurakan, there remained various families of the Artsruni clan: the valiant Gurgēn, Musheł his brother, and Apujap’r, Apumk’dēm, Vasak, and another Vasak, and Musheł, and Ashot, and Sahak, and others from the house of the Artsrunik’, and their knights:

12:2 Եւ սկսան յաւելուլ ի վերայ չարեացն այլ չարիս, զի ընդ միմեանս մարտ եւ կռիւս դնէին յաղագս իշխանութեանն ցանկութեան, եւ ճեղքեցան ի միմեանց եւ զօրս գումարեցին ի զերծելոցն ի սրոյն եւ ի գերութենէն Բուխայի. կէսքն զԳուրգէն յառաջ ածեն ի պատիւ իշխանութեանն, եւ այլք զԱպուջափր, ոմանք զՎասակ:

12:2 But they began to multiply further woes on woes. For they fought and quarrelled with each other in their desire for the principality. Estranged from each other, they formed armies from among those who had escaped the sword and captivity of Bugha. Some of them proposed Gurgēn for the title of the principality, others Apujap’r, and some Vasak:

12:3 ըստ այնմ զոր մարգարէն Եսայի ասաց, «յաւուր յայնմիկ բուռն հարկանիցէ այր զեղբօրէ կամ զազգակցէ իւրմէ, եւ ասասցեն՝ լեր մեր իշխան, եւ կերակուր մեր ընդ քեզ լիցի». եւ շփոթեալ լի աղաղակաւ երկիրս, եւ ուր հասանէին՝ աւերէին ասպատակաւ եւ աւարաւ եւ յափշտակութեամբ:

12:3 In this regard the saying of the prophet Isaiah (is apposite): “In that day a man shall strike his brother or his relative; and they shall say: Be our prince, and our nourishment shall be with you.” So the land fell into confusion and was filled with turmoil. Wherever they went they laid waste by raiding, plundering, and rapine:

12:4 եւ այր եղբօր իւրում ոչ ողորմէր, ըստ այնմ զոր ասաց դարձեալ Եսայի, «անկցի, ասէ, այր ընդ այր, եւ այր ընդ ընկերի իւրում, ընդհարցի մանուկն ընդ ծերոյն եւ անարգն ընդ պատուականին». քանզի ըստ օրինակի իսրայէլականումն, որ յաւուրս անիշխանութեանն էին անկարգութիւնք, եւ այր իւրաքանչիւր զհաճոյս աչաց իւրոց առնէր՝ սոյնպիսիք եւ այժմուս եհաս լինել:

12:4 No man had mercy on his brother, in accordance with another saying of Isaiah: “Man shall fall on man,” he says, “and man on his fellow. The youth shall smite the old man, and the unworthy the honourable.” For in the example of the Israelites, as in the days of their anarchy there were confusions and each man did as was pleasing to his eyes, so likewise now the same occurred:

12:5 քանզի նուազագոյնքն եւ տկարք՝ թափառեալք աղքատութեամբ վտանգէին, իսկ կարողագոյնքն եւ բռնաւորք ըստ բնութեան գազանաց վայրենամիտք լեալ, անամօթ եւ անարգել յափշտակութեամբ վրդովէին զբոլոր երկիրս:

12:5 For the humble and weak through poverty wandered about in distress, while the more powerful and strong became ferocious like beasts, disturbing the whole country by their shameless and unimpeded brigandage: