| Դրասխանակերտցի/Draskhanakerttsi 1- 37:6 |
Սմբատայ. եւ առաջի դնելով նմա |
զեղուկ |
աւաղումն այրութեան իւրոյ՝ յայտ ածէր |
| Թովմա/Tovma 2- 3:46 |
այսպիսի ինչ է. «վա՜յ քեզ, |
եղո՜ւկ |
դու, երկիրդ Պարսից, յորժամ բազմախուռն |
| Թովմա/Tovma 2- 3:47 |
Վա՜յ քեզ, |
եղո՜ւկ |
դու, այր քաջ, արքայդ մեծանուն |
| Թովմա/Tovma 2- 4:29 |
հին մատենագիրն ասելովն, «վայ քեզ, |
եղուկ |
դու, ազգ Տաճկաց, արանց եւ |
| Թովմա/Tovma 3- 29:15 |
ի թողութիւն մեղաց, զվայն եւ |
զեղուկն |
անյարմար հառաչմամբ, մեծակական ողբովք առ |
| Թովմա/Tovma 3- 29:18 |
մահճացն զգետնեալ՝ ի վայն եւ |
յեղուկն |
զողբոցն խառնուածսն յաճախագոյնս մանուածէր |
| Թովմա/Tovma 4- 6:2 |
նոսա ասացեալն յիմաստնոյն, «աւա՜ղ եւ |
եղո՜ւկ |
քեզ, քաղաք, որ թագաւորդ քո |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 9:13 |
ի տուէ եւ ի գիշերի. |
Եղո՜ւկ |
զիս, եղո՜ւկ զիս, բարձր բարբառով |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 9:13 |
եւ ի գիշերի. Եղո՜ւկ զիս, |
եղո՜ւկ |
զիս, բարձր բարբառով, եւ այլ |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 9:14 |
մտաց, բայց իմաստունքն ասէին. Այդ |
եղուկդ |
ամենայն երկրի լինելոց է։ Արդ |