| Ագաթանգեղոս/Agatangeghos 3- 5:8 |
Եւ ինքն սուրբն Գրիգորիոս |
զլար |
ճարտարութեան շինողացն ի ձեռն առեալ |
| Եղիշէ/Yeghishe 5- 6:136 |
ո՛րպէս կոփիւնք վահանաւորացն եւ ճայթմունք |
լարից |
աղեղանցն զլսելիս ամենեցուն առ հասարակ |
| Սեբէոս/Sebeos 1- 10:11 |
զոմ ի Վեհկաւատ, եւ հատանել |
զլարսն |
կամրջացն. եւ խորհէր իւր ապաւէն |
| Սեբէոս/Sebeos 1- 10:16 |
զոմ, եւ հատեալ ի բաց |
զլարսն |
կամրջացն: Եւ եկեալ Վահրամն էառ |
| Սեբէոս/Sebeos 1- 39:1 |
Դգլաթ գետաւ ի Վեհկաւատ, հատեալ |
զլարս |
նաւակամրջացն: Եւ Երակլոս հասեալ բանակեցաւ |
| Սեբէոս/Sebeos 1- 52:25 |
յայտնապէս ցուցանէ այնու զի ասէ. « |
Լարս |
առանց բժշկութեան արձակեսցես ի վերայ |
| Ղեւոնդ/Ghevond 1- 4:8 |
յայնկոյս գետոյն, եւ հատեալ կտրեաց |
զլարս |
կամրջին, զի մի ապրեսցին փախստեայքն |
| Ղեւոնդ/Ghevond 1- 11:13 |
Եւ հատին |
զլարս |
նաւուցն՝ զի մի ոք ապրեսցի |
| Թովմա/Tovma 1- 3:29 |
բանակին. եւ ի մտանելն մերում |
լարօք |
հնգետասան՝ հաւք երկու պատահեցին մեզ |
| Թովմա/Tovma 2- 3:53 |
անցեալ զԴեկղաթաւ ի Վեհկաւատ՝ հրամայեաց |
զլար |
կամուրջացն կտրել. եւ Հայրակղի հասեալ |
| Թովմա/Tovma 3- 5:21 |
եւ արկանէին վիճակս եւ |
լարս |
ձգէին ի վերայ սահմանաց եւ |
| Թովմա/Tovma 3- 13:21 |
վերայ գլխոյն, ջարդեալ զողն ու |
լարն՝ |
ի բաց ընկէց զհեծեալն զքաջ |
| Թովմա/Tovma 4- 8:4 |
զհաստակառոյցն վիմաց կարգս. յորոյ վերայ |
լար |
եդեալ ձգէ զպարիսպն շուրջանակի իբր |
| Թովմա/Tovma 4- 8:8 |
ամենիմաստ հասողութեամբն հանդերձ բազում արուեստաւորօք |
զլար |
ճարտարութեան ի ձեռն առեալ գծել |
| Թովմա/Tovma 4- 12:4 |
Շրթունք նորա իբրեւ |
զլար |
կարմիր, ատամունք նորա հուպ առ |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 4:10 |
կիզեալք, հատեալք անկանէին. եւ վրանացն |
լարքն |
եւ ցիցքն ընդ երկիր կապեալ |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 5:1 |
յանկարծակի ի վերայ հասին, եւ |
զլարս |
վրանին հատեալ ի վերայ ընկեցին |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 11:18 |
ի զօրութենէ պակասեալք. աղեղանց նոցա |
լարք |
հատեալք, եւ նետք ի կապարճից |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 18:40 |
փայլուն սուսերացն եւ ի ձայնէ |
լարից |
աղեղանցն, զդողի հարեալ ամենեցուն յերկիւղէն |
| Լաստիվերցի/Lastivertsi 1- 18:43 |
երկրորդի բռնաբար քարշեալ եւ հանեալ, |
լար |
աղեղանցն առնէին։ Ո՜հ. քանի՜ դառն |